BIOGRAFIE

Eric Feldbusch werd geboren op 2 maart 1922 te Luik (België).

Hij heeft zijn volledige cello studies volbracht aan het Koninklijk Conservatorium van Luik, zijn geboortestad. Hij startte deze studies op twaalfjarige leeftijd in 1934.

In 1937 behaalt hij zijn Eerste Prijs als cellospeler, in 1939 behaalt hij zijn Diploma van hogere studies met de grootste onderscheiding en de Prijs van Virtuositeit, hem toegekend door de Belgische Overheid met unanimiteit en gelukwensen van de jury.

Hij wordt als vrij leerling toegelaten tot de Muziekkapel Koningin Elisabeth van 1941 tot en met 1943. Hij behaalt eveneens de prijzen van ”harmonie, contrepoint et fugue” in 1949. Hij volgt op dat ogenblik een opleiding, in Parijs, in muzikale vertolking bij de gekende cello leraar Maurice Maréchal.

Met ingang van 1953, geeft Eric Feldbusch cello-onderricht aan het Muziek Conservatorium van Bergen (België) alvorens er directeur te worden in 1963 en dit tot eind december 1973. In 1974 werd hij benoemd als directeur van de Franstalige afdeling van het Koninklijk Muziek Conservatorium te Brussel waarvan hij later Ere-Directeur zou worden van 1987 tot aan zijn overlijden op 30 augustus 2007.

Zijn talent als cellist werd door vele nationale en internationale erkenningen bekroond, waaronder bij voorbeeld, de Prijs voor Virtuositeit van de Belgische Overheid, De Pablo Cassals prijs (1947), de Ere Prijs uitgereikt bij de eerste Internationale Cello wedstrijd van Praag (1950), die hem toegang gaven tot een internationale loopbaan als vertolker en hem van Frankrijk, Italië, Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Luxemburg, Groot Brittannië, Nederland, Spanje, Tsjecho-Slowakije, Congo, Egypte, Israel tot in de Verenigde Staten bracht.

In 1949 was hij stichtend lid, samen met Henri Koch, Emanuel Koch en Louis Poulet, van het “Quatuor Municipal de la Ville de Liège” en, in 1964, eveneens stichtend lid samen met Carlo Van Neste (viool), en Naum Sluszny (piano) van het “Trio Koningin Elisabeth van België”.

Hij is solist bij het Symfonisch Orkest van Luik van 1960 tot en met 1964.

Sinds zijn prille jeugdjaren was hij geboeid door het componeren van muziek. Gelijklopend aan zijn carrière als concertist, en gedurende de naoorlogse jaren, heeft hij deze kunst bestudeerd met Fernand Quinet (1898-1971), toen directeur van het Koninklijk Conservatorium van Luik en beschouwt als één van de beste vertegenwoordigers van de “Ecole Francaise” in België, samen met Jean Absil en Viktor Legley.

In 1960 vervolmaakt hij zich in het dirigeren van een orkest bij Eléazar de Cavalho en Ferdinand Quinet, stichter van het “Orkest van Luik”, om dan in 1964 de activiteit van orkestleider op te nemen. Zodoende wordt hij er toe gebracht om regelmatig het Filharmonisch Orkest van Luik te dirigeren.

Zijn werk als componist omvat op heden meer dan honderd zes en vijftig opussen (exclusief zijn jeugdwerken) die alle muziekstijlen overlopen: melodieën, kamermuziek, concerterende werken voor Symfonische orkesten of Harmonie orkesten, Opera en Ballet.

Onder de meest gekende titels stippen we aan: “Mosaiques”, “Thrène pour une enfance foudroyée” naar “ Babi-Yar” van de Russische dichter Ewtouchenko,“Trois poèmes de Federico Garcia Lorca” voor recitant en orkest, “Shêma Israel” voor snaarorkest,”Orestès” lyrische tragedie naar Eschyle, het ballet “ El diabolo Cojuelo”, evenals “Itinéraires” voor Harmonie Orkest en “Dichroisme” voor Symfonisch orkest.

In 1972 ontving hij voor het geheel van zijn werk de “Prix Triennal de Composition” uitgereikt door de “Académie Royale des Sciences des Arts et des Lettres de Belgique”, waarvan hij lid werd van 1982 tot 2007, en in 1984 ontving hij de Fuga prijs voor zijn bijdrage aan de promotie van de Belgische muziek. In 1997 ontving hij de Prijs voor de Ernstige Muziek uitgereikt door SABAM.

Zijn werken, voornamelijk tendens hetzij post-serieel, hetzij post-dodecaphonidch dan wel polytonaal, werden in verschillende landen gespeeld, waaronder Duitsland, Polen, Frankrijk, Rusland, Tsjecho-Slowakije, Spanje, Italië, Israel, Canada, Japan, USA en Australië.

Hij is overleden op 30 augustus 2007 te Waver (België).

Klik hier om de volledige biographie in pdf te consulteren geschreven door Jean Paul Feldbusch, zijn zoon met de inbreng van Aline Feldbusch, zijn weduwe. (tekst momenteel enkel beschikbaar in het frans)

Koningin Elisabeth Trio

 

Het trio Koninging Elisabeth van België bestaat uit drie belangrijke virtuosen. Naum Sluszny, piano, Carlo Van Neste, viool en Éric Feldbusch, cello die ieder een mooie persoonlijke en internationale loopbaan voor hun rekening hebben. Nochtans besluiten ze reeds van 1957, ondanks hun tijdrovende bezigheden, hun begaafdheden te verenigen en zo goed mogelijk de Kamermuziek ten dienste te staan. (een onvervalste, uitmuntende muziek)

Het genoodschap, bekrachtigd door een grote en echte vriendschap, wordt onmiddellijk tot één van de beste kamerorkesten van Europa gerekend, en de talrijke concerten die ze geven vereeuwigen hun talent. Frankrijk, Zwitserland, Italië, Spanje, Duitsland, België en Luxemburg juichen hen beurt om beurt toe. In 1961, staat zijne Majesteit Koningin Elisabeth (ambachtelijk kenner ter zake) hen het voorrecht toe haar naam te dragen. Het is door dit voorrecht dat ze verleden jaar, om de honderdjarige dood van Koningin Elisabeth van België te herdenken, uitgenodigd werden om deel te nemen aan verschillende eremanifestaties, o.a. in het Paleis van Schone Kunsten te Brussel voor de Philharmonische vereniging van Genève voor de toekenning van de Prijs voor de compositie Koningin Marie-José van Italië en voor de beierse Radio-televisie.